• دسته : سلامت روان
• نویسنده : الهام جنیدی |  1402/04/10

    افسردگی در ام اس             

تعریف افسردگی:
افسردگی حالت روانی ناخوشایندی است که با دلزدگی،یاس و خستگی مشخص می گردد و غالبا همراه با یک اضطراب است.
دربیماری ام اس به دو دلیل ممکن است فرد دچار افسردگی شود:
1  احساس ناتوانی در اعمال مختلف جسمی و نیز تداخل با ارتباطات اجتماعی                      
2 تاثیر بیماری بر بخش های خاص از مناطق مغزی که کنترل خلق و خو را بر عهده دارند
 
علل افسردگی در بیماران ام اس:
بدتر شدن عملکرد شناختی(کندی پردازش اطلاعات و حافظه،کاهش توجه ،کاهش تمرکز و کاهش کارکردهای اجرایی)که خود یک بیماری پنهان است و می تواند موجب افسردگی فرد شود
عود بیماری ممکن است باعث افسردگی فرد شود.
بار اقتصادی درمانی نیز از عوامل کمک کننده به ایجاد افسردگی در بیمار تلقی می شود.
علائم افسردگی :
5 علامت یا بیشتر از موارد زیر که در مدت دو هفته وجود داشته باشد و تغییری در عملکرد قبلی را نشان دهند و موجب ایجاد افت عملکرد قبلی قبلی فرد شود. حداقل یکی از آنها باید خلق افسرده یا از دست دادن علاقه یا لذت باشد.

• خلق افسرده در اکثر ساعات روز،تقریبا هرروز،طبق گفته فرد(مثلا احساس غمگینی یا پوچی)یا مشاهده دیگران (مثلا گریان به نظر برسد)

• کاهش علاقه یا لذت بردن از همه ،یا تقریبا همه فعالیت ها در اکثر ساعات روز،تقریبا هر روز(طبق گزارش خود فرد یا دیگران)

• کاهش قابل ملاحظه وزن بدن بدون رژیم گرفتن،یا افزایش وزن (مثلا تغییر بیش از 5%در وزن بدن در ماه)،یا کاهش و یا اشتها تقریبا در هر روز

• بی خوابی یا پر خوابی تقریبا هر روز

• بی قراری یا کندی روانی- حرکتی تقریبا هر روز(قابل مشاهده برای دیگران ،تنها به صورت احساس ذهنی بی قراری یا کندی نباشد)

• خستگی یا از دست دادن انرژی تقریبا هر روز

• احساس بی ارزشی یا احساس گناه شدید یا نامتناسب تقریبا هر روز(تقریبا به شکل سرزنش خود یا احساس گناه به دلیل بیمار بودن نباشد)

• کاهش توانایی تفکر یا تمرکز،یا تردید،تقریبا هر روز (طبق گزارش خود بیمار یا مشاهده دیگران)

• افکار مکرر در مورد مرگ (نه فقط ترس از مردن)افکار مکرر خودکشی بدون داشتن نقشه خاص،یا اقدام به خودکشی یا داشتن طرحی خاص برای انجام خودکشی

 
درمانهای افسردگی در ام اس:
درمان دارویی متداول است.مهمترین روش،مراجعه به روانپزشک و استفاده از داروهای ضدافسردگی است کمه همراه با درمانهای غیر دارویی اثر بخشی بیشتری دارند.
درمانهای غیر دارویی شامل:
1 گروه درمانی
2 تن آرامی(ریلکسیشن)
3 مطالعه و کسب اطلاعات کافی در ارتباط با بیماری و روشهای کنترل آن توسط بیمار و نزدیکان وی.